Lâl-u dilem, â’mâ-i uyûnem, bî simâ-i üznem,
Nâim-u nehâr, sehrân-ı dâim-i leyâlem.
Bî taleb-i dünyây-ı denîyem, bî fehm-i aklem!
Bî tefekkürüm â’mâl-i ins-ü cinni,
Ceryân-i havâdis-i ehl-i rû-i zemînem.
Düçâr-ı aşk-ı bî imkânem,
Hubb-u nâzenîn-i mahdûm-u Sultân-ı Şark-ı Garbem.
Muhâtab-ı kalb-i mahtûmu dîlem,
Bî çâre, bî ilâç sâhib-u ahzânem,
Dahî bî ümit yek başıma sahralarda atşânem.
Zayi-i mantıkem, terk-i avâtif-i nâs-ı âdiyem.
Bastığın turâbın her bir remline kurbân-ı cânem.
Mahkûm-u i’dâm olsam da, bağrıma bassam da turâb-ı bârid-i mekabiri,
Sen bana aitsin azizem!
Aynı sebeple mübtelâyım, sahralarda mecnûnem.
Çeşm-i siyâhın, hacîb-u kemânın,
Hâttâ şuây-i şemsten levn-i zeheb olmuş her tüyüne hayrânem,
Herkes dese de deli! Men hubem, hubem, hubem.
