Şiir, ruhuma çocukluğumdan beri refakat eden mukadder bir yoldaş oldu.Kalbimin en kuytu kûşelerinde yeşeren âlemler, mısralarımda boy gösterdi. Kimi zaman aşkın nârin dokunuşuyla çüşü hurûşa, kimi zaman tasavvufun derin dehlizlerinde seyrân eyledim.Kimi vakit insanın ruhunun âh-u figânıyla dile geldim. Her dizede hayatın özünü aradım,kalbimin derinliklerindeki sesi,mısralara doküp,âleme haykırdım.
Şiirler, sırf kelimelerin yanyana dizilişi değildir; o, mazinin hatıraları, aşkın en saf hâli, ayrılığın sızısı ve hakikatin ta kendisidir. Aşkı anlatır ama yalnız beşerî sevdâyı değil; Allah aşkını, insan sevgisini, hayatın derinliklerinde saklı vuslatı… Bir derviş misâli kelimelerimle yola revan olur, dizelerimde aşk-ı hakikiyi aradım durdum.
